Coach the future athletes

Na de twee Worldcups ben ik doorgereisd naar Liptovsky Mikulas, Slowakije. Hier mocht ik, voor het tweede jaar op rij, een groep jonge atleten uit verschillende landen coachen. De International Canoe Federation heeft op de EK en WK voor junioren en u23 een Development Team bestaande uit jonge sporters uit verschillende landen. Deze landen krijgen geen ondersteuning vanuit de nationale federatie en krijgen op deze manier een kans deel te nemen en vooral ervaring op te doen. Dit jaar waren er sporters bij uit onder andere Bulgarije, Litouwen, Noorwegen, Finland, Oekraïne en Griekenland. Een aantal sporters had ik afgelopen jaar gecoacht en het was goed te zien dat ze weer een hele sprong gemaakt hadden. Ik had vier jonge meiden onder mijn hoede met allemaal een heel verschillend niveau. Het trainen van de jonge atleten was ontzettend leuk en tegelijk een grote uitdaging. Veel technieken heb ik zo geautomatiseerd dat ik er regelmatig niet meer over nadenk en nu moest ik er weer bij stilstaan. Naast dat de sporters veel geleerd hebben leerde ik zelf ook beter de techniek en de verschillende lijnen in het water te analyseren. Win-win dus! Het coachen is me goed bevallen en ik verwacht dat ik in de toekomst nog vaker als trainer langs de kant zal staan.

Slechte start

Het seizoen is nog niet eens begonnen en zoals het er nu naar uit ziet zal het nog wel even duren voor ik weer in de boot kan zitten. Afgelopen week vond het EK in Pau (FR) plaatst. We waren er al op tijd zodat we ons optimaal konden voorbereiden op de wedstrijd. Deze race speelde voor de Olympische kwalificatie geen rol, maar het was een goed ijkpunt met de andere atleten.

De training van te voren liep prima, tot ik tijdens de laatste training plotseling mijn nek verrekte. Hoe het precies gebeurde is me nog niet duidelijk, maar ik voelde dat ik meteen moest stoppen dus ben ik maar gaan uitvaren. Pas toen ik me wilde omkleden kwam ik erachter dat ik mijn arm niet omhoog kon houden en me dus niet alleen kon uitkleden. Na een aantal bezoeken bij de fysiotherapeut werd het ook alleen maar erger. Alles deed pijn. Ik kon nauwelijks slapen en ik kon ook niet meer uit mezelf rechtop gaan zitten. Uiteindelijk heb ik besloten niet van start te gaan. Ik had er ook niet veel van kunnen bakken, maar stiekem hoopte ik dat ik toch kon starten een een redelijk goeie run kon neerzitten. Hoe ik dat heb kunnen denken mijn zo’n stijve nek begrijp ik nu echt niet.

De week na het EK ben ik toch meegegaan naar het geplande trainingskamp in La Seu d’ Urgell. Ook hier heb ik de eerste dagen niet veel meer kunnen doen dan pijnstillers nemen en naar de fysiotherapeut gaan. Uiteindelijk, na 8 dagen, ben ik toch weer in de boot gestapt en heb ik nog 3 keer kunnen ‘ trainen’ . Ik baalde zo enorm tijdens deze twee weken. Maar tegelijk ben ik ook blij dat het nu gebeurde en niet tijdens de worldcups of het WK.

Nu gaat het al weer een stuk beter met mijn nek al voel ik nog wel de spanning. De oorzaak hiervan was waarschijnlijk stress, stress rondom het aankomende seizoen. Nu ik dat weet kan ik me erop gaan richten wat meer ontspannen door het leven te gaan om soortgelijke blessures voortaan te voorkomen!

Kalender

Ben je van plan mij en de andere atleten te volgen tijdens dit spannende jaar? Dan is het natuurlijk handig te weten wanneer welke wedstrijden waar plaatsvinden. Hieronder een simpel overzichtje van het aankomende wedstrijdseizoen.

  • 30 mei – 2 juni
    Europese Kampioenschappen – Pau (FRA)
  • 3 juni – 9 juni
    Training – La Seu d’Urgell (ESP)
  • 14 juni – 16 juni
    Worldcup 2 – Bratislava (SVK)*
  • 21 juni – 23 juni
    Worldcup 3 – Tacen/Ljubljana (SLO)*
  • 30 augustus – 1 september 
    Worldcup 4 – Leipzig (GER)*
  • 6 september – 8 september
    Worldcup 5 – Praag (CZE)*
  • 25 september – 29 september 
    Wereldkampioenschappen – La Seu d’Urgell (ESP)*

* Belangrijke wedstrijden voor de Olympische kwalificatie. Meer informatie hierover kun je in deze blog lezen!

Wanneer mag ik naar Tokyo?

Afgelopen weekend heb ik me weer geplaatst voor het Nederlands team. Dit betekent dat ik dit jaar het EK, het WK en de vijf wereldbekers (worldcups) mag varen. Yes!
Maar wat nog veel belangrijker is, is dat ik nu de kans krijg om me te kwalificeren voor de Olympische Spelen 2020 in Tokyo. Dit kwalificatietraject vindt namelijk al plaats in dit seizoen, tijdens het WK en 4 Worldcups.

Zo’n Olympisch kwalificatietraject is niet eenvoudig. Bovendien strijden we met drie dames om één startplek. Hier beneden heb ik geprobeerd de criteria kort en duidelijk uit te leggen. Mocht het niet duidelijk zijn dan licht ik het graag verder toe.

Olympische kwalificatiecriteria

Ieder land heeft maar één startplek per categorie op de Olympische Spelen (OS).
Om deze te verdienen moet er worden voldaan aan twee eisen.

De eerste eis, van de International Canoe Federation (ICF), legt vast hoe Nederland een startplek op de OS kan verkrijgen. Deze plek is voor Nederland, dus niet voor de individuele sporter die voldoet aan de eis. Wordt deze eis door geen enkele Nederlandse sporter gehaald, dan is een Nederlandse deelname aan de OS niet mogelijk.

De tweede eis, van het NOC*NSF, is wel gericht op de individuele sporter. Dit betekent dat het mogelijk is dat sporter A de startplek voor Nederland binnenhaalt, maar dat alleen sporter B voldoet aan de eis van het NOC*NSF, en dus mag starten op de OS.

  1. De landenplek kan gehaald worden door te voldoen aan de eis van ICF. Dit betekent:
    Of eindigen bij de beste 18 landen op het WK 2019 in La seu d’Urgell.
    Of beste nog niet gekwalificeerde land op het EK 2020 in Londen.
  1. De persoonlijke plek kan gehaald worden door te voldoen aan de eis van het NOC*NSF. Dit betekent:
    Of 1 keer eindigen bij de beste 10 landen op het WK 2019 in La seu d’Urgell.
    Of 1 keer eindigen bij de beste 8 landen op World Cup 2, 3, 4, 5 in 2019 of het EK 2020.
    Of 2 keer eindigen bij de beste 12 landen op World Cup 2, 3, 4, 5, het WK 2019 of het EK 2020.

Is de landenplek gehaald en voldoen meer atleten aan de eis van de NOC*NSF, dan volgt er een interne selectie. Dit gaat als volgt:
Voor iedere atleet worden de twee beste ongeschoonde resultaten bij de 6 hiervoor genoemde wedstrijden opgeteld. Het beste resultaat wint. Bij gelijke stand wint de atleet met de beste ranking op een van de wedstrijden.

Wanneer maar één atleet heeft voldaan aan de eis van het NOC*NSF in 2019, en voldaan is aan de eis van de ICF, dan is deze atleet direct geplaatst voor de OS. Dit zodat de atleet genoeg tijd heeft om zich voor te bereiden op de OS.

Klaar voor de start… Af!

2019 is nog maar net begonnen en ik heb er al weer 14 trainingen opzitten. Een goed begin van een jaar vol belangrijke momenten richting de Olympische kwalificatie. 

Het begint met het bestellen van een nieuwe boot. Ik vaar sinds twee jaar de Caipi van Galasport, door een productiefout niet in het oranje maar in het rood… Ik ben nu al een paar maanden verschillende boten aan het testen en aan het nadenken, het is en blijft een lastige keuze. Maar binnekort wordt de knoop doorgehakt en kan ik me verheugen op een nieuwe, ORANJE boot!

Dan begint in de eerste week van april de selectie voor het Nederlands Team. Deze vindt zoals gewoonlijk plaats in Leipzig, Duitsland. Hier kan ik mij plaatsen voor de Europese kampioenschappen in Pau (FRA), de vijf Worldcups en de Wereld kampioenschappen in La Seu d’Urgell (ESP). 

Het WK is tevens onderdeel van het Olympisch kwalificatietraject voor Tokyo 2020, het hoogtepunt van mijn seizoen dus. Binnekort verwacht ik ook meer duidelijk over de door het NOC*NSF gestelde Olympische norm, spannend! 

Ter voorbereiding op het seizoen en vooral op het EK en WK vertrekken we midden februari naar Pau en La Seu d’Urgell voor twee intensieve trainingsweken. Hier kunnen we de twee banen nog beter leren kennen en hier en daar ook spieken bij de lokale atleten. Ook is het fijn eindelijk weer op wildwater te trainen. Sinds oktober train ik voornamelijk in Augsburg en hier is de Olympische baan gesloten in verband met restauraties en gebrek aan water. Hopelijk komt daar snel een einde aan!

De komende weken blijf ik hard doortrainen in Augsburg. Veel krachttraining, intensieve duurtraining en techniektraining. Alles om in topvorm aan de start te liggen.

 

Winter is coming…

Zo, het jaar is weer voorbij en dat betekent klaarmaken voor de lange trainingsperiode in de winter.

Afgelopen seizoen is nog steeds heel onrealistisch voor mij. Ik had een goede winter achter de rug en door een vervelende val heb ik de kans op kwalificatie voor Rio 2016 misgelopen. In de rest van het seizoen, wat uiteindelijk nog maar twee wedstrijden waren, heb ik de focus ook niet meer teruggevonden waardoor ook dat niet naar mijn verwachtingen is verlopen. Ik ben dus toe aan een nieuw begin. Een frisse start in de nieuwe Olympische periode van Tokyo 2020.

Hoe ik die komende vier jaren precies ga invullen is nog niet duidelijk, dat ga ik in deze wintermaanden vormgeven. Anders wordt het in ieder geval, aangezien ik het gevoel heb dat ik niet veel verder kom wanneer ik door blijf gaan op dezelfde manier.

Voor iedere vorm van hulp, ondersteuning of goede ideeën ben ik jullie natuurlijk ontzettend dankbaar. Ik verheug me op de komende vier jaar en ben heel benieuwd naar wat er allemaal op me te wachten staat!